Coronastart

Begin maart, corona was nog een ‘ver-van-mijn-bed-show’, landde bij mij het ‘schrijversvirus’. Het leek wel een sneeuwbaleffect. Luk de laat, bezieler van ons lijfblad (en vroeger radiopresentator), liet weten er na vijfentwintig jaar mee op te houden. ‘De Lukraker’ was het boekje, waar ik maandelijks drie teksten voor schreef en dat ook al langer dan twintig jaar. Het gaf me telkens de motivatie tot het neerpennen van gedachten en gevoelens, voor een beperkte kring insiders. Op hetzelfde ogenblik crashte mijn website en was spinselen ook uit den boze. De redactie van ‘Raakpunt’ liet me weten, dat het komende boekje nogal omvangrijk uitviel en dat er slechts plaats was voor één van mijn twee teksten. Beetje ontgoochelend, want ook daar ben ik al langer dan twintig jaar bezig. Bovendien bleek naderhand, dat mijn tekst plaats had moeten ruimen voor een gedicht van een BV. Een prikje in mijn hart! En last but not least, mailde de verantwoordelijke voor de redactie van ’t Vergeet-me-nietje (het boekje van Ouders van Overleden Kinderen’), dat ze niet langer meer het heft in handen had. Ook hier stuurde ik al jaren telkens twee teksten in. Deze week legde ik mijn oor te luisteren en vernam ik, dat er ondertussen een nieuw bestuur is opgericht en kon ik mijn bijdrage voor de volgende editie doormailen. Als je schrijft, wil je toch af en toe gelezen worden. Niet dat ik nu hoog oploop met mijn pennenvruchten, maar een beetje erkenning en waardering is zo hartverwarmend, want bij doelloos houdt het op. Enfin, terwijl ik gans die lawine aan het verwerken was (grapje), kwam corona op de proppen. En zie, ik kreeg de vraag, om een paar teksten te schrijven refererend naar de crisis, die ons nu aan banden legt en dagelijks dwingt tot zelfreflectie. Wat deze quarantaine voor mij betekent, lees je één dezer dagen in de volgende spinsels.

ik blader

door de wolken

lees de aanvang

van de dag

wit omlijnd

hier een woord blauw

daar een zin grijs

een vroege vogel

legt beschermend de vleugels

over de laatste pagina

Doris Dorné