We hebben hier een drukke veertiendaagse achter de rug. Veertig jaar na datum zijn we eindelijk de trotse bezitters van een nieuwe keuken. Het mocht wel eens, het eerste exemplaar had zijn beste tijd gehad en heel wat watertjes doorzwommen. Letterlijk! Zes maanden na het sterven van Benjamin, juni 1994, veranderde een wolkbreuk op een zwoele vrijdagavond, ons huis én dus ook de keuken, in één grote douche. Echtgenoot was op zijn ééntje aan dakwerken begonnen (roofing verwijderd) en gezien we een platdakwoning hebben, stroomde het hemelwater die avond ons huis binnen. Ik kon er toen niet mee lachen, maar ondertussen zijn vooral de mooie kanten van het hele gebeuren van tel. Zoals onze overbuurtjes, die ons ter hulp snelden (al viel er niet veel tegen al die nattigheid te beginnen). Laatst haalden we nog herinneringen op: de elektriciteit die uitviel, de plafonds die schots en scheef hingen, de deuren die opbolden, het water dat maar bleef komen tot ver na middernacht, onze kinderen samen lachend onder een paraplu in de woonkamer. Enfin, bij de afbraak vonden we achter de keukenkasten, nu (zesentwintig jaar later) nog achtergebleven sporen van die zwoele onweersnacht. In minder dan twee uur was de afbraak een feit, nog een uur later werd onze nieuwe keuken geleverd. Geloof het of niet, maar de kleur die ik koos droeg de naam ‘aqua’ (water). Drie dagen later was het klusje geklaard. De mannen van keukens Reddy te Veurne verdienen een dikke pluim. Mooi en puik werk! Zeker een aanrader. Echtgenoot zorgde deze week voor de verdere afwerking (nieuw behang en enkele kleinigheden). Daarna was het aan mij, om al wat uit de kasten was gekomen, er terug in te krijgen. Puzzlewerk, noem ik dat. Je staat versteld wat er allemaal in keukenkasten te vinden is. Bleek er ook geen enkele beschikbare pot of pan te werken op de inductiekookplaat, dus ook dat was vernieuwen. Sedert gisteren is de logeerkamer weer vrij en de keuken weer gevuld. En ik ben superblij met het bekomen resultaat. Een gedurfde en niet veel gevraagde kleur, zei de keukenbouwer, maar bijzonder mooi. Dat heb je met ‘aqua’ (ha,ha). Hopelijk blijven we de ons resterende jaren gespaard van wateroverlast!
Ondertussen zijn we half oktober voorbij en slaat het coronavirus weer wild om zich heen. Cafés en restaurants moesten hun deuren sluiten. Gedaan met vrijdagmiddaglunches of ijsjes, pannenkoeken, wafels met slagroom, doch vooral verschrikkelijk voor wie zijn zaak met lede ogen nog maar eens verplicht ziet dichtgaan. Benieuwd of we hierdoor de curve zullen zien dalen. Het is een ’terug naar af’ voor velen: voor jonge mensen die pas aan een job beginnen, voor gezinnen met kinderen, voor de zorgsector, voor alleenstaanden. Ik ben er me van bewust, dat wij niet te klagen hebben. Met pensioen, met zijn twee … zijn wij ‘de gelukkigen’ in deze barre tijden van onzekerheid. Veel mensen zijn bang, zien het niet meer zitten. Laten we hopen, dat er gauw een kentering komt met zicht op beterschap.
in fluisterend vertellen
plotselinge confrontatie schetsen
over het betrekkelijke van
… een mensenleven
aan den lijve ondervinden
hoe vergankelijk
vermeende zekerheden zijn
waarin jij je wentelde
ooit zelf voor
voldongen feiten gesteld
beleef ik over de tafel heen
jouw onzeker voelen
langs het stille van je stem
worden ogen vochtig
wenen zonder willen
ik hou je niet tegen
Doris Dorné – naar ‘Van mens tot mens’ – 2000
Nog geen reacties