Frustratie …

Deze week gebeld voor mijn boosterprik. Afspraak vandaag om halfelf te Veurne. Ziekenvervoer via het centrum besproken, zou me om tien uur komen takelen. Ik deze morgen dus paraat. Jas aan, nodige papieren op zak, in mijn rolstoel om kwart voor tien. Kwestie van niemand tijd te laten verliezen. In blijde verwachting van een ritje, maar dat was van korte duur. Om kwart over tien nog geen ziekenvervoer te bespeuren. Dan maar gebeld naar het vaccinatiecentrum, waar blijkbaar geen mens beschikbaar was aan de helpdesk. Stress! Het nummer van de ziekenvervoerdienst gecontacteerd, waar bleek, dat mijn naam niet op de lijst was doorgegeven. Werd me aangeraden naar het vaccinatiecentrum te bellen, waar ik weer bot ving. Daarna van iemand de raad gekregen, om nog eens naar de ziekenvervoerdienst te bellen, maar zo blijft een mens bezig. Zonder resultaat! Geen boosterprik dus vandaag. Je zou nu kunnen zeggen: rijd dan met je eigen wagen naar Veurne! Probleem zit in mijn been, dat niet mag hangen en waarop ik niet mag steunen. Een voet met drie breuken, daar ga je geen zotte dingen mee doen. Allé, ik toch niet. Heb me voorgenomen om goed naar de dokter van dienst te luisteren, want ik zou binnen enkele maanden toch graag weer een beetje uit de voeten kunnen. Mis de zee en het strand, het wandelen. Dus … ben ik nu voor efkens afhankelijk van het ziekenvervoer, dat niet op de hoogte gebracht wordt door het vaccinatiecentrum, dat vandaag niet telefonisch bereikbaar blijkt. Ben een beetje boos en ontgoocheld. Je zal als mens maar helemaal alleen je plan moeten trekken in dergelijke gevallen. Respect! Enfin, er vielen geen doden, maar het vertrouwen in anderen kreeg weer eens een knauwtje. Benieuwd wanneer de telefoon zal opgenomen worden, daar in het vaccinatiecentrum. Zal deze namiddag nog meerdere pogingen wagen! Wordt vervolgd …