Een wereld verschil …

Lieve blezertjes (bloglezertjes), ’t is al weer een tijdje geleden, maar er valt hier dan ook weinig nieuws te rapen. Met ‘de voet’ gaat het langzaam vooruit. Ik geraak mét kruk en brace al de wijde wereld in. ’t Is te zeggen: zo’n tweehonderd meter tot bij mijn vriendin, die in de achterliggende straat woont of zo’n vijfhonderd meter via het wandelpad en terug naar huis door onze wijk. Ook al eens op ’t gemakske tot aan de Koninklijke Baan ‘gewaggeld’. Ik voel me soms een pinguïn, maar ik klaag niet. Behoefte aan winkelen of shoppen is onbestaande, dus ook een voordeel, vooral voor onze portemonnee. Grote dankbaarheid ook voor elke vriendschap, die na zes maanden (ja, de helft van een jaar) nog steeds van geen forfait geven weet. Deze week ook voor de eerste keer zelf weer op koffie geweest bij mijn vriendin. Een al veertigjarig ritueel: om de twee weken afwisselend een bakje troost bij haar of bij mij. Allemaal dingen om blij van te worden.

Wat me ook zo gelukkig maakt, zijn de bezoekjes van de kids en kleinkids. Verleden zondag was het zo ver, na vijf weken zakten ze nog eens af naar ’t zeetje. Ze groeien als kool en verrassen telkens op hun eigen manier. Onze oudste, bijna dertien, gaat nu al serieuze discussies aan met haar pa. Dat belooft voor de komende jaren, want Zoonlief kan er ook wat van. De erfenis van zijn vader. Zelf hou ik niet van discussiëren, er overvalt me dan altijd een soort van ‘moeheid’. Bovendien hebben we dat thuis nooit geleerd. ‘Zwijgen!’ was daar het toverwoord. Er is inderdaad een wereld van verschil, tussen de kleinkids van nu en mijn kinderjaren. Zo was er zondag laatst ook een hilarisch moment. Onze jongste kleindochter vroeg zich af wat voor sterrenbeeld ze had. Jarig in september maakt haar tot ‘maagd’. ‘Ben ik maagd?’ vroeg ze met grote ogen. Kleinzoon, tien jaar oud, wist het wel. ‘Een maagd is een meisje dat nog geen seks heeft gehad’, repliceerde hij. En daarna diep ernstig: ‘mijn Meester heeft dat gezegd’. Waarop onze jongste van zeven een beetje beteuterd antwoordde: ‘ik wil geen seks’. Ik lag, zonder het te laten merken, in een deuk. Bedacht me, dat op die ouderdom, wij ooit nog ver weg waren van maagden en seks. Wij, de generatie van niks mogen horen, zien of weten. Wij, die naar bed moesten als er bezoek was. Wij, die geweerd werden van belastende beelden en van toeten nog blazen wisten. Wij werden bewust ‘klein’ gehouden, maar ook angstig. Wij kregen waarschuwingen, maar hadden geen benul van mogelijk gevaar. En dat zijn de kindjes van nu niet meer. Wat is beter of slechter? Ik weet het niet, maar ik keek monkelend naar mijn kleinkids en dacht: daar gaan we nog plezier aan beleven! De discussies laat ik voor bij hen thuis, onverwachte impulsieve uitspraken en wijsheden mogen hier nog veel op het menu staan. Ik zal ze met graagte lachend verorberen!

de oudste …

een prille puber

prachtig meisje

nu al vatbaar

voor woordengevechten

de middelste …

lopende dierenencyclopedie

wijsheid in blauwe ogen

te kneedbaar

één en al zachtheid

de jongste …

vrolijk haantje-vooruit

haastig en druk in de weer

om de anderen bijgebeend

de loef af te steken

… drie goudklompjes

Doris Dorné – 4 juni 2022