Het mooie weer houdt stand, een echte Indian Summer! De herfstvakantie, nu alweer verleden, was leuk met afwisselend de kleinkids in huis. De kust werd ook nu weer bedolven onder de vakantiegangers. Onze kleinkoters hadden de idee opgevat, om elk afzonderlijk een paar dagen te komen. Eerste in rij was de jongste, haantje vooruit, snap je? Natuurlijk wilde ze daarna nog wat langer blijven, drie nachtjes is immers wel kort. Maar ja, afspraak was afspraak. Gezien de massa volk in onze contreien, hielden we het kort bij huis. Op Halloween reden we ’s avonds tot in St. Idesbald waar een korte, maar mooie halloweenparade door de straten trok. Je kon er op de koppen lopen, het was een zachte, bijna zomerse avond. Onze jongste stond op de eerste rij en bleek later toch wel een beetje onder de indruk van de zware wagens met prachtige draken en vreemde wezens. Op dinsdag wisselden ze van wacht en kwam kleinzoon voor een paar nachtjes over. Ons huismusje! Voor hem tellen maar twee dingen: een bezoekje aan Dreamland en even binnenwippen in de lokale speelgoedwinkel. Méér moet dat voor hem niet zijn. Geluk zit in kleine dingetjes. Hij gaf toe, dat het toch leuker is met zijn tweetjes en daar ga ik volledig mee akkoord. Ons pubermeisje zag het niet zitten, twee dagen vond ze te kort voor een logeerpartij. Zij krijgt voorrang met Kerst of Nieuw, als ze dan zin in logeren heeft.
Zondagavond met een vriendin een bioscoopje meegenomen. We gingen voor de film ‘Close’ van Lukas Dhondt. Gisteren op de radio gehoord, dat dit meesterwerkje genomineerd is voor verschillende filmprijzen. En terecht! Dit pareltje kruipt onder je huid, in je hoofd en in je hart. Beklijvend ontroerend en bangelijk realistisch, de keel snoerend. Het was even diep ademhalen bij de eindgeneriek en ook de dag erna was het nog altijd slikken. Ja, deze film heeft me echt geraakt en laat me ook nu nog niet los. Verplicht kijkvoer voor jongeren en volwassenen! Twee van mijn andere vriendinnen trokken ook naar de cinema. De één naar de ‘Natuurfilm’ en de andere naar ‘Zillion’. Allebei enthousiast, maar geef mij toch maar ‘Close’, een diamantje dat snijdt en kerft.
Ondertussen zomert het zo’n beetje door. Gisteren op een wandeling, een gigantische zak (nest) van waarschijnlijk hoornaars (gevaarlijke wespen) gezien in een metershoge boom. Nu het lover als bladgoud naar beneden valt, worden dergelijke geheimen van de natuur onthuld. Vandaag nog eens langs gefietst, om een fotootje te nemen. Niet veel later zag ik een insect door onze woonkamer vliegen, bleek het zo’n hoornaar te zijn. Alarm! Waarschijnlijk ongezien meegesmokkeld. Het zou toch al te groot toeval zijn, dat er nu opeens hier, ten huize van, een nest tevoorschijn komt. Echtgenoot kon het beest(je) gelukkig zonder veel omhaal vangen en nu ligt hij op apegapen in een glazen gevangenis in onze garage. Moet hij maar niet ongeweten meeliften.
Halfweg november lopen de Sint en de Kerstman elkaar, naar gewoonte, voor de voeten. In grote speelgoedwinkels maakt wat in de zak van Sinterklaas hoort, nu al plaats voor kerstgedoe. Je belandt van tussen kinderdromenoverdaad probleemloos midden kitscherige kerstornamenten. Om tureluurs van te worden! Herfstgenoegens, noemen ze dat.
de bladeren vallen
bomen worden doorkijk
schetsen stilaan
een onuitwisbaar beeld
van zwarte kale takken
tegen grijze lucht
hangend over
de verloren strijd
van een kleine jongen
die geen kans meer kreeg
op een nieuwe lente
Doris Dorné – 9 november 2022
Eén reactie
Zo’n mooi gedicht. Jouw gedichten raken me iedere keer opnieuw. En je spinsels geven me een klein beetje meer hoop voor de toekomst.