Morgen wordt Benjamin voor de zesendertigste keer geboren. Zo gaat dat bij moeders, hoe oud ze ook worden, ieder jaar opnieuw beleven ze weer de geboorte van hun kinderen op de dag van jarig zijn.
Morgen zal ik weer op koude voeten lopen (het vroor die dag dat het kraakte).
Morgen zal ik weer met ‘krampen’ rond de tafel ijsberen.
Morgen zal ik nog maar eens een maand te vroeg bevallen (net zoals bij Broer).
Morgen zal ik nog maar eens beseffen hoe gelukkig ik was met mijn tweede zoon.
Morgen is een intiem en eenzaam beleven van dat blije nieuwe leven toen.
Morgen … zesendertig jaar, waarvan dertig zonder hem. Het blijft soms moeilijk te bevatten, het moeten missen van je kind.
Morgen wordt het dobberen in een bad gevuld met warme herinneringen. Hoe zacht, moedig en sterk hij was.
Morgen wordt verdrinken in een zee van ziek zijn en lijden. De dagen van onmacht en de duizenden tranen gestort.
Morgen is een eenzaam en intiem beleven van niet te verwoorden momenten. Samen, tegen elkaar aan, verloren in de zetel bij het raam.
Morgen zal mijn hart zwaar voelen van alle liefde nooit meer gedeeld. Exclusieve liefde, wars van sleet.
Morgen kunnen het verleden en ik moeilijk door één deur, maar met wat duw- en trekwerk zal het me wel lukken.
Morgen zal ik alleen maar een hart vol liefde zijn.
3 Reacties
🤗💛
💖
zo mooi Doris: Morgen zal ik alleen maar een hart vol liefde zijn.
Sterkte en warm mee beleven….