Even een vluggertje tussen Oud en Nieuw. Straks zwaaien we het versleten jaar uit en duiken we het nieuwe in, maken we de oversteek. Bij het elkaar tegen het lijf lopen, geven we nu al de beste wensen mee voor de komende twaalf maanden. Dat alles goed mag gaan, hopen we. Dat dat niet voor iedereen weggelegd zal zijn, weten we. En zelfs dan gaat het leven gewoon door, met de moed der wanhoop en een niet in te schatten kracht, dat hebben wij zelf ondervonden. Ooit kwamen we begin december 1990 terecht op de kinderkankerafdeling UZ Gent. We verbleven er drie volle weken, ondergedompeld in angst en verdriet, machteloos kijkend vanaf de zijlijn naar ons doodzieke kind. Verder op afstand van de feestdagen in aantocht konden we niet staan. De wereld rondom was eventjes niet aan de orde. Tegen alle verwachting in mochten we het feestweekend naar huis. Nooit zo blij geweest en ook nooit zo bang, want wat voor ons lag was één groot vraagteken. Het jaar 1991 werd een rollercoaster van gevoelens. Van ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Van chemo naar chemo. Van operatie naar weer chemo, om uiteindelijk in december te stranden op hoop. Hoop op eindelijk verlost van therapie. Hoop, die snel werd tenietgedaan door nog eens drie weken bestraling. Zo rolden we een nieuw 1992 vol twijfels in. Kort daarna werden we vogelvrij verklaard. Dromen mocht, maar ik kon of durfde het niet. Teveel gezien, teveel gehoord, teveel geleerd. Toch werd het een prachtig jaar voor Benjamin. Blij terug naar school, weer bij de vele vriendjes, een super duo met Broer. Ik sleepte mijn angst ongezien in mijn rugzak mee, terwijl mijn kind straalde als nooit tevoren. Half 1993 werd die angst waarheid. Zes maanden later kleurden de feestdagen het donkerste ooit en toch … we gingen door. Op naar anders, op naar een leven zonder Benjamin, maar met zoveel liefde en dromen voor Broer. Hij werd ons grootste doel, om ondanks het immense verdriet nog inhoud te geven aan feestdagen zoals Oud en Nieuw. We weten niet wat er volgend jaar komt, maar dat er grote kracht in mensen schuilt, dàt is een zekerheid. Ik hoop dat iedereen, indien nodig, die kracht mag vinden in de komende twaalf maanden!
het jaar is om
oude deuren sluiten
nieuwe gaan open
maar niets oogt anders
het jaar telt
evenveel weken
dagen en maanden
dragen nog dezelfde naam
het maakt geen
wezenlijk verschil
de oversteek
van oud naar nieuw
en toch … dromen mag
Doris Dorné – 31 december 2023
2 Reacties
Dank je Doris voor ons weer een jaar met spinsels te geven en ons even mee te nemen in zoveel liefde promenades ,laat ons samen verder wandelen door ,,het nieuwejaar
Knuffel
Chris
Ik wens jou en je familie een heel gelukkig en gezond 2024!
Een jaar met af en toe een spinsel, dat zou ik leuk vinden!
Nathalie