Lenteprikkels …

Elk jaar betovert het me en kijk ik met open mond naar de lente in wording. De wereld kleurt vandaag geel en roze en wit. Bloemen, bomen en struiken toveren een vuurwerk van zachtheid en leggen een laagje tederheid rond mijn hart. Er zit een sprankel zon tussen de verwinterde kaalheid. Vogeltjes zingen hun borst rond en maken elkaar het hof. Onze tuin is een speeltuin vol verlangen en lust én af en toe ook afwijzing. We stevenen op het zoveelste zomeruur af en ik denk voor de zoveelste keer aan jou, jij die elke lente en zomer al een leven lang moet missen.

Vorige week tot twee keer toe naar het strand getrokken voor een schelpenspeurtocht bij laag tij. De zee lag er bladstil bij, de wijdse zandvlakte was met rust overladen. In aaiende branding golfden liefdevolle beelden. Af en aan bracht vroeger tot heel dicht bij vandaag. Rul zand tekende de afdruk van een kinderschoen … toekomst. Ik dacht aan jou. Verloren leven, verloren kansen, verloren liefde, verloren jij. Zie je, jij zit altijd overal.

Een paar dagen geleden stond ze voor mij aan de kassa, jouw kleuterklasliefje, het meisje met de gouden haren. Nog even lief als toen, nu dertig jaar later mama van een dochtertje met gouden lokken. Ze vroeg me hoe het met me ging. Vertelde, dat ze nog vaak aan je denkt. Dat ze steeds meer en meer beseft hoe verschrikkelijk het wel was en moet zijn, voor jou, voor ons, voor mij. Het was jouw laatste lente, toen je hartje luid klopte voor haar. De liefde was wederzijds, de derde kleuterklasjuf voorspelde zelfs een huwelijk op kindermaat. Er viel een regen van getekende hartjes, kusjes, warme omarmingen en onafscheidelijk zijn. Het was hartverscheurend mooi, maar ook hartbrekend triest, want de klok tikte jouw tijd zonder mededogen tot steeds korter. Ze is nog altijd even lief, het meisje met het gouden haar. Jou vergeten doet ze niet. Ons gesprekje in de wachtende rij aan de kassa, ook dat is een beetje lente. Zie je, je was er, je bent er, je blijft er … altijd en overal.

nu kleuren

de dagen zachter

wijkt winter voor lente

ik speur jou

tussen krokus en madelief

of onder Japanse kerselaar

voel weer

het vechten en verliezen

elke dag een beetje meer

hoe jij

net zoals die bloemen

kort van leven was

hoe jij

bikkelhard hartverscheurend

ons door de vingers glipte

hoe jij

zonder weet

de lente donker kleurde

Doris Dorné – 22 maart 2023